دوس دارم مث برق یا حتی باد باشم. بیام و برم. چیزی شبیه یه خواب. جوری که ثبت نشم. ینی نشه که ثبت شم. جوری که انقدر گذرا و در لحظه باشم که بعدش ندونی یه خواب بودم یا واقعیت. دوس دارم باشم ولی دوس ندارم بمونم . . .
در مورد بقیه م همینطور. ترجیح میدم آدما رو همونجوری که توو ذهنم ثبت شدن ـ مرور کنم ، تا اینکه توی عکس و فیلم و غیره دمبالشون بگردم .