آدم باید سعی کنه تا جایی که ممکنه همیشه توو همون قالب شخصیتی خودش باقی بمونه. وقتی/اگه اونطوری توو جامعه‌تون یا بین اطرافیانتون پذیرفته شدید دلیلی نداره از اون قالب بیاید بیرون. خوب یا بد؛ دیگرانی که با ادم تعامل دارن به اون قالب عادت کردن. وقتی آدم عوض میشه یا سعی میکنه عوض شه ـ بهتری و بدتریش مهم نیست ـ نامأنوس میشه واسه بقیه. و این نامأنوس بودن مشکل‌سازه. مثلا اگه آدم کم‌حرفی هستین همون کم‌حرف بمونین. یا اگه از احساساتتون حرف نمی‌زنین نزنین یا اگه عادت دارین یه چیزایی رو قورت بدین خب ادامه بدین به این کار چه لزومی داره یهو جوگیر شده و تغییر پیدا کنید؟ استثنا اینام نمیخواد قائل شید واس کسی. مگر اینکه اون کس شری باشه. خب؟ دقت کردید چی شد؟ آورین. فلذا اوصیکم بالمسائل فوق الذکر، باشد که رستگار شوید. آمین