ضمناً آدما موجودات فراموشکاری‌ان. آدم بایستی هرازچندگاهی بضی چیزا رو یادشون بندازه و گرنه بعدِ یه مدت اساس و پایه رو بر این میذارن که استاندارد همینیه که هس و بعد انتظاراتشون هی میره بالا بالا و بالاتر. بعد میرسه به عرش و اونوخته که شوما یه نگا به خودتون میندازین و میبینید که عجب! و یقیناً از خودتون میپرسید که پس چرا و از کِی من حتی روی فرشم رد کردم و الان نشستم زیر فرش؟ و خب جوابش خیلی ساده و سرراسته: از وقتی که برای اوشون دائماً جای دقیق عرش و فرش و نشینندگانشو یاداوری نفرمودید!