انصافا انسانی راحت الحقوم تر از من کجا دیدید؟ نه چیزی بهم برمیخوره، نه از چیزی ناراحت میشم، نه حساسم، نه نازک نارنجیم، نه ناز دارم، نه لوسم، نه ادا اطوارا و حرکات پیچیده دارم، نه احساس شاهزادگی و از کون آسمون افتادگی دارم، نه در لفافه حرف میزنم، نه به در میگم دیوار بشنوه، نه با نیش و طعنه و کنایه و اشاره برخورد میکنم، نه میگم نع که معنیش آره باشه یا برعکس، نه چس کنم به برقه، نه حسودم، نه بدجنسم، نه بی‌انصافم، نه خرجی دارم، نه توقعی دارم، نه سؤال جواب زیادی میکنم، نه پرحرفم، نه جیغ و پرسروصدا و اعصاب خردکنم، نه دروغگوام، نه لجبازم، نه انتقامجو و تلافی کارم، نه استرسی و عصبی‌ام، نه بی‌ثباتی روحی دارم، نه مزاحمم، نه درد و غصه‌هامو با کسی قسمت میکنم، نه حال بدمو به کسی منتقل میکنم، نه اعصاب خردیای بیرونو سر کس دیگه‌ای خالی میکنم، نه غرغرو ام، نه نفهمم، آرومم، سرم توو کار خودمه، ادعایی ندارم، مهربونم، به حرف آدما گوش میکنم، آرومشون میکنم، به هر زبونی حرف بزنین میفهمم، به هر سازی بزنین میرقصم، هر دردی داشته باشین درمون میکنم، هر کمبودی داشته باشین جبرون میکنم، هر چی بتونم براتون فراهم میکنم، عجیب و غریبترین سؤالاتتونو جواب میدم، همیشه همه جوره پایه‌م، اگه بخواین با کمال میل و به بهترین نحو مشورت، کمک، راهنمایی، حمایت، تشویق و حتی ترغیبتون میکنم، با همه چی همه جوره کنار میام، تازه دوستتونم دارم بی هیچ انتظاری.
بعد اگه سالی ماهیم یه طوری شد اتفاقی اخمام رف توو هم یا غصه‌م گرف با دلیل یا اصن فرض بر محال بی‌دلیل، با یه گل از باغچه سر کوچه، با یه اریگامی از کاغذای مچاله‌ی باطله، با یه جوک بیمزه، من با حرفای خیلی ساده، خیلی زود، خیلی آسون اوکی میشم. من نه بدقلقم نه پیچیده. ولی خب آدمم دیگه. بالاخره یه وقتایی یه حسا و نیازایی دارم.
نوشابه خانواده میل ندارید؟ :))
اینجوریا که گفتم نیس. اغلب جوری که آدم در مورد خودش فکر میکنه با جوری که دیگران میبیننش فرق داره. برای مثال من کسی رو میشناسم که با اینکه دوسمم داره ـ ینی از روی لج و نفرت نیس که اینجور فکر میکنه ـ ولی یه وقتایی اتفاقی یه چیزایی در مورد یه چیزایی میگه که در من میبینه که بعدش من فقط دلم میخواد با بالاترین سرعت و شدیدترین حالت ممکن با کله برم توو دیوار.
غرض اینکه همه فک میکنن خوبن منتها متأسفانه فقط از دید خودشون. فرضاً که شما یه خصوصیت بدی رو هم که دیگران فکر میکنن یا میگن دارین، اصن ندارین! یک رفتار و گفتاری از شما سرزده یا میزنه دائم که باعث شده آدمای دور و برتون اونجوری در موردتون فکر کنن (حتی اگه به غلط)! پس در نهایت مقصر خودتونید و حق با اطرافیانتونه.
منم خیلی بدم. خیلی.
مع الاسف.
بعد اگه سالی ماهیم یه طوری شد اتفاقی اخمام رف توو هم یا غصه‌م گرف با دلیل یا اصن فرض بر محال بی‌دلیل، با یه گل از باغچه سر کوچه، با یه اریگامی از کاغذای مچاله‌ی باطله، با یه جوک بیمزه، من با حرفای خیلی ساده، خیلی زود، خیلی آسون اوکی میشم. من نه بدقلقم نه پیچیده. ولی خب آدمم دیگه. بالاخره یه وقتایی یه حسا و نیازایی دارم.
نوشابه خانواده میل ندارید؟ :))
اینجوریا که گفتم نیس. اغلب جوری که آدم در مورد خودش فکر میکنه با جوری که دیگران میبیننش فرق داره. برای مثال من کسی رو میشناسم که با اینکه دوسمم داره ـ ینی از روی لج و نفرت نیس که اینجور فکر میکنه ـ ولی یه وقتایی اتفاقی یه چیزایی در مورد یه چیزایی میگه که در من میبینه که بعدش من فقط دلم میخواد با بالاترین سرعت و شدیدترین حالت ممکن با کله برم توو دیوار.
غرض اینکه همه فک میکنن خوبن منتها متأسفانه فقط از دید خودشون. فرضاً که شما یه خصوصیت بدی رو هم که دیگران فکر میکنن یا میگن دارین، اصن ندارین! یک رفتار و گفتاری از شما سرزده یا میزنه دائم که باعث شده آدمای دور و برتون اونجوری در موردتون فکر کنن (حتی اگه به غلط)! پس در نهایت مقصر خودتونید و حق با اطرافیانتونه.
منم خیلی بدم. خیلی.
مع الاسف.