من قبلنا اینجوری نبودم که یه روز درمیون زپرتم دربره مریض شم له شم لاغر شم محو شم ناپدید شم فیلان. بلاربا دارم بعله قبلنام بلا زیاد سرم میومد ولی قوی بودم ورزشکار بودم بدنم مقاوم بود زود سروته قضیه رو هم میاورد تموم میشد. الان ولی مدتیست بسیار بسیار طفلکی شدم. عمق فاجعه در حدی که دیگه دکمه و زیپ شلوارامو لازم نیس وا کنم که برم توش. همینجوری عین گونی یا کیسه‌ی کانگرو میپرم توش. کمربندم خدا رحمت کنه دیگه حناش پیش شلوارام رنگ نداره باید دس به کمر را برم. ماشالا در فاز هر روز محوتر از دیروزم هستم، ینی هر روزم لباس نو بخرم فرداش همین آش و همون کاسه‌س