پناه بر حافظ ِ فصیح دوستداشتنی

. . . او حرفهایش را قطع کرد و گفت : « من از تو خوشبختترم، چون تو را دارم. »
« من . . . من خودم امشب از ماه و فرشته‌ها خوشبختترم . . . در همه دیر مغان . . .»
« تو از من خوشبختتر نیستی چون تو مرا داری . . . »
« ش ش ش . . . » / خوشش نیامد.