گفتم کلاه ایمنی نمیذاری؟ گف چرا ولی زمستونا :))
چیکا کنم ترموستاتم خرابه دیگه عههه
داشتم از نفرتم به تابستون و گرما میگفتم. دیدم داره یه جوری نگا میکنه، اصلاح کردم گفتم از تابستون واقعا متنفرم به جز امرداد و میوه‌های ترشش :)))
seasonal affective disorder
بله عزیزانم. با تأسف و تأثر فراوان وقتشه دوباره به تابستون نفرت‌انگیز سلام کنیم.
^_^
با ح ویدیوکال کردم. همینجوری که من داشتم میخندیدم و اون با چشای براقش و کلی ذوق داشت نگام میکرد و باهام حرف میزد یهو دستشو دراز کرد و هدیه‌هایی که بیس سال پیش بش داده بودمو نشونم داد! بسی قلب قلبی و اکلیلی شدم. یاداور و تأیید حس خوبی بود. اینکه به جز سه واقعا در مورد انتخاب هیچ کدوم از رفیقام اشتباه نکردم.
yes, the fallen broken angel without wings n claws says hi
در مورد The Banshees of Inisherin هم حرف زدیم و براش تعریف کردم چن روز قبلش چه اتفاقی برام افتاده بود که وقتی فیلمو دیدم به جز برگریزان شدن، با کالین فارلم کلی همذات پنداری کردم. کره خر طفلکی گوش مخملیشم که حضورش توو فیلم بی‌دلیل نبود خیلی دوس داشتم. آخرش ولی توجهمون به این نکته معطوف شد که بنده با وجود اتفاق تخمی مذکور نه تنها خونه‌ی یارو رو آتیش نزدم بلکه ضرورت انجامشم حس نمی‌کردم و حتی اعتراف کردم که متأسفانه احساس نگرانی و ترحمم هم نسبت به یارو فعاله.
زشته واقعا آدم با این سن و شرایط دو قرون پسنداز نداشته باشه :|
متأسفانه آدم پس‌انداز داری نیستم وگرنه خیلی دلم میخواس امروز بیس‌هزار دلار به یکی قرض بدم :)))
خداروشکر یه آبانی مغرورم :)))))
وقتی خسته‌م انگار بیشتر اختیار دوس داشتنشو ندارم.
دوس دارم برم بش بگم میشه یه کم دوسم بداری؟ میشه بیام بشینم پایین صندلی بغل پات بعد دستتو که یهو میاری پایین همینجوری که حواست نیس نوک انگشتات یه ذره بخوره به موعام؟ میشه نگات کنم وقتی با بقیه مشغولی؟ میشه صداتو گوش کنم وقتی با دوستات داری حرف میزنی؟ میشه با گربه‌ت بازی کنم؟ میشه بت بگم دوسِت دارم؟ میشه یه عکس جدید بدی بهم از خودت و نگار؟
نمیدونم واقعا چرا انقد
گف بهتری؟ گفتم نه، گف خودتو خوب کن دیگه. گفتم چش. ولی در واقع دوس داشتم بگم تو فقط امر کن عزیزم. ناممکنم بود باشه، من نوکرتم هستم، دورتم بگردم، قربونتم برم، فداتم بشم. رو چشَم.
خاکندازدم دس نداشتم :))
پسره باباش مریض بود. مریض بود یعنی در وضعیتی بود که اگه عمل نمیشد میمرد و ریسک عملشم بالا بود. منتها خود پدره نمیخواست عمل کنه. پسره با دوست دخترش جلوی بیمارستان داشت قهوه میخورد. نگران و توو فکر بود. دختره گفت بیا شب بریم فلان جا پارتی. پسره گفت پدر من تاحالا هیچ چیزی از من نخواسته و من هیچ کاری براش نکردم زیادم با هم ارتباط نداشتیم ولی وضعیتش الان ذهنمو درگیر کرده مود پارتی ندارم. دوس‌دخترش بهش گفت حالا که بابات نمیخواد عمل کنه یعنی تو تخمشم نیستی و باید به فکر خودت باشی. مام الان اینجا نشستیم و تو به جای اینکه حواست به من باشه به فک این مردکی. من شونه واسه چسناله‌ها و گریه‌های تو نیستم که، دوس‌دخترتم. تصمیم بگیر الویتت توو زندگی کیه! بعدم رفت.
و گس وات؟ پسره نه تنها ترکش نکرد بلکه بعداً ازش عذرخواهی‌ام کرد!
با دست تیکه‌های خرد شده‌امو از کف سنگفرش جمع کردم...
باشه تو مریضم نیستی
یکی از مصائبمم اینه که یه کسایی در یه موقعیتی که به نفعشون نیس یا به زعم خودشون فلانشون زیر سؤال میره یهو میگن هوی فلانی من مریضت نیستما با من اینجوری برخورد میکنی یا نمیخواد منو مث مریضات تحلیل کنی یا من گنجیشکت نیستما... خب عوضی. اه. نفرت‌انگیز. خیلیم دلت بخواد.
نه حالا بدون عصبانیت ولی؛ خب آدم ناحسابی من همینم دیگه همیشه‌م همین بوده‌م و با همین مدلی که بودم شیفته و دلباخته و مجذوبم بودی، بعد تو که منو میدونی، تو که منو میشناسی، تو که از جریان آگاهی، یهو اونوقت چرا این حرفو به من میزنی ناراحتم میکنی؟ خب باعث میشی از چشَم بیفتی، ازت بدم بیاد... عه
یکی از قشنگترین اسمای فارسی/ بود :(
اسمشو خییلی دوست داشتم، خیلیا. اصلا قبل از اینکه اینو بشناسم اسمشو دوس داشتم. از بچگی. و حالا؟ حالا متأسفانه اسمش منو یاد شخصش میندازه و این خیلی متأثرکننده‌س. من اسمشو واقعا دوس داشتم.
کاش خرابش نمیکرد :|
حق رو اینجوری سعدی شیرین سخن میفرماد که
تواضع گرچه محبوبست و فضل بی‌کران دارد
نباید کرد بیش از حد که هیبت را زیان دارد
نباید کرد بیش از حد که هیبت را زیان دارد
غیرت به پشم نیس که
مریضم موقع مرخص شدن یه دسته گل بزرگ برام آورده بود، یهو یادم افتاد یکی از اقوام که پدر و مادرم خیلی بهش تعلق خاطر داشتن فوت کرده بود و از اینکه دور بودن و کاری از دستشون برنمیومد خیلی ناراحت بودن. خواهش کردم پول بریزم حسابش که یه تاج گل بخره برام توو ایران و بفرسته به آدرس خونواده‌ی مرحوم. اسم روشو اشتباه نوشته بودن. بهش گفتم گف به نظر من که اوکیه اگه مشکل داری خودت با یارو تماس بگیر، اینم شماره‌ش :))) بعد خب اسمو روش اشتباه نوشتن! یعنی چی که به نظر من اوکیه؟ :)))) یه کار اینجوری توو این سال‌ها بهش محول کردم اونم انداخت گردن خودم و همون لحظه برای همیشه بی‌غیرتیشو به غایت برام ثابت کرد.
بایستی بش میگفتم عناقا من اگه خودم بدون ریسک و روال میتونستم کارو انجام بدم که از اولش به تو رو نمینداختم ولی دیدم چه فایده؟ وقتی کسی نخواد با کمال میل کاری برات بکنه زور نیس که. یه معنی هم بیشتر نداره اونم اینکه به اندازه‌ی لازم براش ارزش نداری. هیچی دیگه چیزی نگفتم و مث همیشه خودم حلش کردم.
آره ما مثل هم نبودیم
اینجوری بود که هیچ درکی از این بابت نداشت که من چرا اینجام و چرا نمی‌تونم اونجا باشم. یه چیزی توو مایه‌های داستان مردم نون ندارن بخورن، خب بیسکویت بخورن... کوچکترین درکی از رعب و وحشت کمیته، ارشاد، حراست، وزارت اطلاعات، تهدید، تهمت، تحقیر، تعهدای اجباری، جرمای کذایی، حکم بی‌دادگاه، بازداشت بی‌حکم، حکم ارتداد، تعقیب، فرار، حد، شلاق، تهدید تلویحی و علنی عزیزات، ریختن لباس شخصیا توو کلاس بابات، هجوم مأمورا توو خونه‌ت، پایین آوردن کتابخونه‌ت، توقیف دار و ندارت، شکستن سازت، پاره کردن زنجیر گردنت، کلت کمری پس گردنت، جلو چشات با لگد زدن توو شیکم ناموس و خار مادرت، اسلحه رو شقیقه پدرت، درد باتوم، اعترافای اجباری تصویری و نوشتاری، پرونده‌های قضایی فضایی، انواع شکنجه‌های روحی و جسمی و جنسی، انواع تعرض، تجاوز، سلاخی شدن، خودکشی شدن، زندان، اعدام و... نداشت. و خب من چون دوسش داشتم براش خوشحال بودم که اینجوریه. اون توو دلش به من میخندید و نمیفهمید که من هنوز وقتی صدای شکستن شیشه یا چوب میشنوم به هم میریزم. یا هنوز، همینجا و بعد از اینهمه سال وقتی با پدرم قدم میزنم و کسی از پشت بهمون نزدیک میشه میترسم که چاقو، تیغ یا سیم توو دستش باشه. و هنوز و هر رووز که میرم بیمارستان یادم میفته که چطور اون روز ضربه‌ای که به سر پدرم...
آره ما مثل هم نبودیم.
شری سایکو یا کینک آو شری :)))))
امروز صبح قبل از اینکه خوابم ببره دوس داشتم ازش بپرسم حاضری به خاطر من مرتکب قتل شی؟ و قبل از اینکه جوابمو بده میخواستم بگم دلم میخواد دستاتو بذاری دور گردنم خفه‌م کنی. دستت درد نکنه. ولی خب خوابم برد :)) نمیبردم نمیگفتم بهش البته ولی خب دلم میخواست.
سفر بخیر آقای .J
اون شب یکی از بچه‌ها زنگ زد گف فلانی من حالم خیلی داغونه سرما خوردم میشه تو به جای من امشب بیای بیمارستان و من گفتم متاسفم چون همونطور که از صدام پیداس منم مریضم تب و لرز دارم ریه‌هام وضش خرابه و علاوه بر اون دیروز دندونپزشک بودم و دارم از درد هر پین دیقه یه بار هزار تیکه میشم. برم آرزوی سلامتی کرد و خدافظی. منم گفتم واقعا متاسفم نشد کمکت کنم. جداً هم اگه حالم اوکی بود، حتی اگه برنامه‌ی نیمه واجب داشتم یا حوصله نداشتم با این حال بهش نه نمیگفتم، چون بچه بامعرفتیه باهاش حال میکنم کلاً ولی خب مقدور نبود حیقت.
صبح زود زنگ زد گف خوب شد نیومدی شب پرحادثه‌ای بود یه دیقه‌م ننشستم. بعدم گف ضمناً فلانی و فلانی هم فوت کردن!
معمولا وقتی بیمارای بدحالی که میدونیم دیگه کاری برای درمانشون از دستمون برنمیاد فوت میکنن براشون خوشحال میشم که راحت شدن. اما امروز عمیقاً از اینکه خبر مرگ این آقا رو شنیدم ناراحت شدم. از راحت شدنش خوشحالما ولی با خودم میگم کاش شب خودم بودم... بعد خودم بودم چیکا میخواستم بکنم مثلاً؟ شاید... شاید چی؟؟ نه واقعاً چی خانوم محترم؟ نمیدونم. مسلماً چرت و بیهوده‌س ولی یه چیزیه که خودش یهو میاد تو ذهن آدم دیگه چیکا کنم :))
کسی رو نداشت و آدم عنی بود قلدر و گردن کلفت و گنده منده و بداخلاق و متعصب و کمی نژادپرست بود هیچ کس باهاش حال نمیکرد ولی منو دوس داشت و هر وقت توو راهرو منو میدید یا میرفتم سرش میگف خداروشکر تو اومدی :(
و عجیبه تاحالا همچین حسی نداشتم که بعدا متاسف شم از یه شب نبودنم توو بیمارستان :)) اونم چرا؟ برای کی؟ :)) بعضی وقتا واقعا شک میکنم نکنه یک سوسیوپات خفته درونم نهفته. یهو یه وخ بیدار میشه یه حرکاتی میزنه بعد دوباره آف میشه تا نوبت بعدی. از کات مستقیم رو مووآن سوئیچ کرده بودمم یه همچین شکی به خودم داشتم :)))
notsherry.ai
متأسفانه متوجه شدم m منو با چت جی‌پی‌تی جایگزین کرده برای همین کمتر برام مینویسه.
هر چن وقت یه بارم که یه چیز بهتر و پیشرفته‌تر پیدا میکنه میاد خبر میده که چقد حرف زدن باهاش خوبه.
هر چن وقت یه بارم که یه چیز بهتر و پیشرفته‌تر پیدا میکنه میاد خبر میده که چقد حرف زدن باهاش خوبه.
باد میشم میرم توو موهات
زودتر رسیده بودم و نشسته بودم سر جام، داشتم آدمایی که وارد میشدنو نگا میکردم. با آشناها به نسبت نزدیکیمون گاهی سر، گاهی دس تکون میدادم، گاهی لبخندی و گاهیم حتی یه بوس هوایی. یهو برگشتم دیدم یه آقایی چن ردیف جلوتر از من ایستاده. کاپشنشو دراورد بعد کلاهشو برداشت، موهاشو مرتب کرد و نشست. اندازه و حالت موهاش دقیقا همون چیزی بود که منو ترن آن میکنه.
یادم افتاد بار اول که سه رو دیدم موهاش همینجوری بود و چقدر موهاشو اونجوری دوس داشتم. بعدها ولی موهاشو کوتاه کرد و دیگه هیچوقت نذاشت اونجوری که من دوس داشتم بشه. مدل سیبیلاشم دوس داشتم ولی از وقتی میرفت سر کار ریش گذاشت به بهونه‌ی اینکه اگه ریششو بتراشه سیبیلاش جلب توجه میکنه. دوس نداشتم ریش داشته باشه و دوس نداشتم موهاشو انقد کوتاه کنه ولی خب دوس داشتم راحت باشه و خودش حس خوبی داشته باشه. میدونست و با خودخواهی تمام از حقی که در اختیارش گذاشته بودم استفاده میکرد :))
یادم افتاد بار اولی که انقدر از گرمای شهر محل اقامت موقتش کلافه شده بود که دلش میخواست موهاشو از ته بزنه، جرأت نمیکرد. میدونست چقدر زشت میشه :)))) و میشد واقعا. ولی خب به کسی چه. انقدر بهش اعتماد به نفس و حسای خوب و وایبای مثبت دادم که راضی شد و بعدها که یه بار دیگه مجبور شد به یه دلیل دیگه موهاشو بزنه اعتراف کرد که اگه من نبودم هنوزم جرأت نمیکرد به هر جبری این کارو بکنه.
اما بعدها که مجبور نبود هیچوقت به خاطر من... انتظار نداشتم. مهمم نبود. آدم یکیو دوس داره دیگه هر تغییری هم بکنه، با هر چی طرف داره و نداره، داشته و دیگه نداره یا نداشته و حالا داره، هر چی که خودش واس خودش دوس داره و هر جور که خود طرف راحتتره، یارو رو دوس داری دیگه. جوانب جانبی مهم نیس خیلی. ولی خب موهای این پسره رو دیدم ضمن اینکه حتی بدون دیدن چهره‌ش تحریک شدم، دلم هری ریخت. فکرم یهو رفت سمت سه و اینکه خیلی وقتا میتونست اما نمیخواست و من انقدر غنی و بی‌نیاز از عشق و توجه و لطف غریبه‌ام که هیچوقت هیچ‌چیز برام مسئله نبود. باید میبود. باید باشه. باید حتی اگه نیست به مخاطبت بفهمونی که هست. ولی خب یه وجب شری هستم یه ستون تا خود خدا غرور و مرام :))
نتیجه‌شم این میشه که یارو برمیگرده یه روز بت میگه از دستت شکارم چون وقتی اذیتت کردم از دستم رنجیدی :)))))) یا با اینکه اگه تو نبودی تمبونشم نمی‌تونست تنایی بکشه بالا یهو برمیگرده بت میگه تقصیر تو شد که من فلان کارو هنوز نکردم. کدوم کارو؟ همون کاری که تو هر روز بهش یاداوری کردی و کلی وقت صرف کردی مقدماتشو براش آماده کردی و ایشون تخمشم نبوده :))))
یادم افتاد بار اول که سه رو دیدم موهاش همینجوری بود و چقدر موهاشو اونجوری دوس داشتم. بعدها ولی موهاشو کوتاه کرد و دیگه هیچوقت نذاشت اونجوری که من دوس داشتم بشه. مدل سیبیلاشم دوس داشتم ولی از وقتی میرفت سر کار ریش گذاشت به بهونه‌ی اینکه اگه ریششو بتراشه سیبیلاش جلب توجه میکنه. دوس نداشتم ریش داشته باشه و دوس نداشتم موهاشو انقد کوتاه کنه ولی خب دوس داشتم راحت باشه و خودش حس خوبی داشته باشه. میدونست و با خودخواهی تمام از حقی که در اختیارش گذاشته بودم استفاده میکرد :))
یادم افتاد بار اولی که انقدر از گرمای شهر محل اقامت موقتش کلافه شده بود که دلش میخواست موهاشو از ته بزنه، جرأت نمیکرد. میدونست چقدر زشت میشه :)))) و میشد واقعا. ولی خب به کسی چه. انقدر بهش اعتماد به نفس و حسای خوب و وایبای مثبت دادم که راضی شد و بعدها که یه بار دیگه مجبور شد به یه دلیل دیگه موهاشو بزنه اعتراف کرد که اگه من نبودم هنوزم جرأت نمیکرد به هر جبری این کارو بکنه.
اما بعدها که مجبور نبود هیچوقت به خاطر من... انتظار نداشتم. مهمم نبود. آدم یکیو دوس داره دیگه هر تغییری هم بکنه، با هر چی طرف داره و نداره، داشته و دیگه نداره یا نداشته و حالا داره، هر چی که خودش واس خودش دوس داره و هر جور که خود طرف راحتتره، یارو رو دوس داری دیگه. جوانب جانبی مهم نیس خیلی. ولی خب موهای این پسره رو دیدم ضمن اینکه حتی بدون دیدن چهره‌ش تحریک شدم، دلم هری ریخت. فکرم یهو رفت سمت سه و اینکه خیلی وقتا میتونست اما نمیخواست و من انقدر غنی و بی‌نیاز از عشق و توجه و لطف غریبه‌ام که هیچوقت هیچ‌چیز برام مسئله نبود. باید میبود. باید باشه. باید حتی اگه نیست به مخاطبت بفهمونی که هست. ولی خب یه وجب شری هستم یه ستون تا خود خدا غرور و مرام :))
نتیجه‌شم این میشه که یارو برمیگرده یه روز بت میگه از دستت شکارم چون وقتی اذیتت کردم از دستم رنجیدی :)))))) یا با اینکه اگه تو نبودی تمبونشم نمی‌تونست تنایی بکشه بالا یهو برمیگرده بت میگه تقصیر تو شد که من فلان کارو هنوز نکردم. کدوم کارو؟ همون کاری که تو هر روز بهش یاداوری کردی و کلی وقت صرف کردی مقدماتشو براش آماده کردی و ایشون تخمشم نبوده :))))
آخرش بهم گفت جانت آباد سات حلاله :)
انقدر دل‌نازک و از توو در هم شکسته شده‌ام که چند روز پیشا وقتی میخواستم به درخواست پلیس برای یه خانواده‌ی افغانی چند ساعتی مترجمی کنم، خیلی جاها به سختی خودمو کنترل کردم وگرنه دلم میخواست همینجور که دارم حرفاشونو ترجمه میکنم مث ابر بهار اشک بریزم. خیلیم داستان تراژیکی نبودا. یعنی خب ما خیلی وضعیتا و داستان‌های به مراتب بدترو وحشتناکتر از اینا رو دیدیم و شنیدیم یا حتی شخصاً شاهدش بودیم اما گاهی آدم شکننده‌تر از همیشه‌س.
* سا یا ساه به معنی نفس