مصائب

مریضا علی‌الخصوص پیرا یه علاقه خاصی هم دارن که موقع ابراز تشکر صمیمانه یا فوران علاقه به آدم دوس دارن به سر و روی آدم دست بکشن، بعضا حتی سر و کله‌ی آدمو ماچ کنن و من با اینکه خیلی ماه و مهربونم ولی اصلا با این مسئله حال نمیکنم ولی متاسفانه به همون دلیل که خیلی ماه و مهربونم خیلیم بیشتر از بقیه در این موقعیت قرار میگیرم به همین دلیل بعضی وقتا وقتی دارم از بیمارستان برمیگردم دلم میخواد با  الکل دوش بگیرم که متاسفانه مقدور نیست. بله عرض کرده بودم که یکی دو تا نیست مصائبم...
البته بعضی وقتام فکر میکنم کاش به جای این دسکشا که تا روی مچه این دسکشای دامپزشکا که تا بالای آرنجه توو بیمارستان مرسوم میشد که خب اونم مقدور نیست.
دستامم مث کارگرای ساختمون از سرما و الکل و سایر شویندگان ترک خورده، خشک و نابوده. از کرمم بدم میاد.