من همونم که یه روز

موجود بلندآرزوئی بودم که به دنیایی بهتر ایمان داشت

پر از فریاد و شوق رسیدن، تجلی امید بودم و ایمان به خویشتن. توی باغچه‌ی پر از علفای هرز خوابزده نشده بودم هنوز. انقدر جون دادن گلای باغچه رو ندیده بودم هنوز که خودمم جون بدم شاید.