غم دارم
شما جرأتشو دارین؟ بلدین؟
اغلب آدما زور میزنن که منطقی فکر و عمل کنن به امید اینکه تصمیمات درستتری بگیرن، اشتباهات کمتری بکنن و در نتیجه زندگی بهتری داشته باشن. واقعیت امر اما اینه که درستترین تصمیم و بهترین انتخابو همیشه و فقط با دل میشه گرفت. دل آینده نگر و برنامه ریز نیست. سودجو و منفعت طلب نیس. حسابگر هم نیست. اما هرگز اشتباه نمیکنه. انتخابش همیشه اون چیزیه که در لحظه بیشترین لذت و بهترین حس رو به آدم میده. بدون در نظر گرفتن لحظه ی بعد. بدون در نظر گرفتن اما و اگرها و شاید و بایدها و بعدها و بندها و... به همین خاطر برای اینکه فقط با فرمون دلت زندگی رو بری به شهامت خیلی زیادی احتیاج داری.
اونجور زندگی کردن ینی هر لحظه خطر کردن. و کسی که دائم خطر میکنه همیشه نمیبره و کسی که میدونه ممکنه ببازه یا خطر نمیکنه یا بلده با باختن چطور کنار بیاد.
اسمایلی چشای گربه ی چکمه پوش توو شرک
یه سرمائیم خورده بودم که چشتون روز بد نبینه دو هفته ی تمام دهنم سرویس شد. هفته ی اولش صدام با صدای داریوش در رقابت بود و هفته ی بعدش با شهره ی خواننده نه اونیکی شهره :ی بعدشم دستمو یه جور بخیه لازم دل و جیگر کباب کنی بریدم که هق هق اصن. بعدشم که یکی از دندونام پودر شد ریخت کف دستم دیگه.
همین.
بازم هی غر بزنید بگید شری بده نامرده بی معرفته
نه که نباشم یا نه که غر نزنید ولی خب کلا و در غالب اوقات زیر بارون بلا به سر میبرم میدونید؟